အလုပ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ Media ေတြ Company ေတြထဲက ေတာ္လွန္ေရးပန္းၿခံ ထိပ္နားမွာရွိတဲ့ ACK & Co Services Co., Ltd က ဒီေန႔ ေမ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့အလုပ္ကို အျခားတစ္ေယာက္ကိုခန္႔ထားလိုက္ၿပီဆိုတာ ဖုန္း ဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ အလုပ္ရျခင္းမရျခင္းထက္ ကိုယ့္ကုမၸဏီအလုပ္လာေလွ်ာက္တဲ့သူကို အခုလို တေလး တစား အေရးထားၿပီးအေၾကာင္း ျပန္ေပးတာဟာ အင္မတန္ လူႀကီး လူေကာင္း ဆန္ၿပီး ရည္မြန္တဲ့သူေတြသာ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ့ အေလ့အထျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒီလို ဘယ္ႏွခါေလာက္ အေၾကာင္းျပန္ေပး ဖူးပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒီတစ္ခါပဲႀကံဳဖူးေသးတာပါ။ အလုပ္လုပ္ခြင့္မရေပမဲ့ အဲဒီကုမၸဏီကို ကၽြန္ေတာ္အထင္ႀကီးေလးစားပါတယ္။ “ကိုရဲေက်ာ္ရဲ႕ CV Form ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သိမ္းထားပါတယ္။ လုပ္ငန္းလိုအပ္ခ်က္အရ လိုအပ္တဲ့အခါမွာ ထပ္ေခၚပါ့ မယ္” လို႔ေတာင္ေျပာလိုက္ပါေသး တယ္။ ျမန္မာ ဆန္ဆန္ေတြးရင္ “ခင္ဗ်ားအစား တျခားတစ္ေယာက္ကို ခန္႔လိုက္ၿပီဗ်ာ” ဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲ။ အခုေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ ဝန္ထမ္း စိတ္ဓါတ္က်မသြားေအာင္ Encouragement ပါ တစ္ခါတည္း လုပ္ေပးလိုက္ေသးတာပါ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ “ခင္ဗ်ားကို အလုပ္မခန္႔တာ ခင္ဗ်ားအရည္အခ်င္းေတြကို မယံုၾကည္လို႔၊ မႀကိဳက္ လို႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ တျခားအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားေလွ်ာက္တဲ့ေနရာကို တျခားလူကိုခန္႔လိုက္တာပါ။” လို႔လည္း သြယ္ဝိုက္ၿပီး ညႊန္းဆိုရာေရာက္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ACK & Co Services Co., Ltd ကို ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကုမၸဏီေတြ ဒီကုမၸဏီကို အတုယူႏိုင္ၾကပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းပါတယ္။ လူကို လူလိုသေဘာထားမွသာ လူ႔ေလာကႀကီး ပိုၿပီးသာယာလာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ကုမၸဏီတခ်ိဳ႕ဟာ ကိုယ္က သူမ်ားဝန္ထမ္းကိုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရေအာင္ယူတတ္ ပါ တယ္။ ကိုးရီးယားကားထဲက ညစ္ပတ္နည္းေတြေလာက္ေတာ့ သနားတာေပါ့။ အဲ…ကိုယ္မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ဝန္ထမ္း၊ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ဆီကထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ တျခားအလုပ္ေလွ်ာက္ရာမွာ အဆင္မေျပဘဲ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေအာင္ လစာကို အကုန္ထုတ္မေပးတာတို႔၊ လကုန္ၿပီး ေလးငါးရက္ၾကာမွ လစာေပးတာတို႔ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီကေန႔ ကမၻာေပၚမွာေမေဒးေန႔ရယ္လို႔ျဖစ္လာမယ့္ ေမလ ၁ ရက္ေန႔ဟာ အေမရိကန္တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ အလုပ္သမား ေတြအားလံုး တစ္ရက္အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီဆိုတဲ့ အခြင့္အေရး ရေအာင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဖို႔ဒ္ကားကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္ မစၥတာ ဖို႔ဒ္က သူ႔အလုပ္သမားေတြကို ဆႏၵျပခိုင္းတာကေန စၿပီးေပၚေပါက္လာတာပါ။ အခုဆို တစ္ကမၻာလံုးက လိုက္နာက်င့္သံုးေနတဲ့ စံတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒ တစ္ရပ္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္ခ်ိန္ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့ ကုမၸဏီေတြရွိဆဲပါပဲ။ အလုပ္သမားေတြအၿမဲမွန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မဆိုလိုပါဘူး။ အလုပ္သမားေတြ ဘက္ကလည္းမွားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔ကို ထန္းလ်က္ခဲ သံုးေလးလံုး ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲထည့္ၿပီး အလုပ္ဆင္းေနရတဲ့ စက္ရံုအလုပ္သမေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ႔ဖူး၊ ၾကားဖူးၾကလား။ လမ္းေဘးက အေပါဆံုးဟင္းလ်ာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကိုေတာင္ ဝယ္ခ်က္ မစားႏိုင္လို႔ ထန္းလ်က္ခဲ သံုးေလးလံုးနဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ၿပီး အလုပ္ဆင္းေနရတယ္ ဆိုတာ ပံုျပင္မဟုတ္ပါဘူး။ လိႈင္သာယာဘက္က စက္ရံုေတြကိုသြားေလ့လာၾကည့္ ရင္ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဆင္းရဲတြင္းကနက္လြန္းေတာ့ ေတာင့္ခံထားရတဲ့ စာရိတၱေတြလည္း ႏြားဝင္တိုးတာ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ ၿခံစည္းရိုးအေဆြးလို ဟိုကေပါက္ ဒီကၿပဲနဲ႔ေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၃-၂၀၀၄ ဝန္းက်င္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေကာ့ေသာင္းက INGO တစ္ခုမွာလုပ္ေနတုန္း အေမရိကန္အစိုးရက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ ထပ္ၿပီး တိုးျမွင့္လိုက္ေတာ့ ရန္ကုန္က အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုေတြ ပိတ္လိုက္ရတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုေပါင္းမ်ားစြာကို မွီခိုၿပီး အသက္ရွင္ေနရတဲ့ မိသားစုဘဝေလးေတြ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြား တယ္။ မိန္းကေလးတခ်ိဳ႕ ေကာ့ေသာင္းက Restaurant လို႔အမည္ခံထားတဲ့ Brothel ေတြဆီကိုေရာက္လာၾကတယ္။ အဲဒီအထဲ မွာ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ အေဝးသင္တကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတခ်ိဳ႕ေတာင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ကိုေျပာရရင္ အစိုးရကိုေရာ အေမရိကန္ကိုေရာ အေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္မိတယ္။ျမန္မာ အစိုးရကလည္းေခါင္းမာ၊ အေမရိကန္ကလည္း သူ႔လက္နက္ သူထုတ္သံုးနဲ႔ ၾကားထဲက ျပည္သူကဓါးစာခံေပါ့။ Sanction ကို ေထာက္ခံတဲ့သူဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ အင္မတန္မုန္းပါတယ္။ ျမန္မာအေၾကာင္းေရးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြထဲမွာ Georgetown University က ပါေမာကၡ David I Steinberg ကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တယ္။ သူ႔အေတြးအျမင္ဟာ တျခားအေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔မတူပါဘူး။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို သံုးသပ္ရာမွာ က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔စာရင္ သူက နည္းနည္းသမာသမတ္က်တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။ ေအာက္ကစာဟာ အင္တာျဗဴးတစ္ခုမွာ သူေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြပါ။ “So we imposed sanctions to try and enforce this in a series of three steps. That was basically unsound, because _ I was against the sanctions from the very beginning because I know enough about these people to know that they won’t give into sanctions _ this is a highly nationalistic, patriotic country. They cannot be seen to be subservient to foreigners.” “ေအးဗ်ာ… ႏိုင္ငံတကာကခ်မွတ္ထားတဲ့ဥပေဒေတြကို ျမန္မာအစိုးရ လိုက္နာေအာင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ (အေမရိကန္)က အေရးယူ ပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ျပဌာန္းခဲ့ တယ္။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ခါးေတာင္းႀကိဳက္တျခား ဟိုဟာတျခားလိုျဖစ္ေနတာဗ်။ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြဟာ အဲဒီအေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြေအာက္မွာ အရံႈးေပးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိေနတယ္ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ကနဦးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္မေထာက္ခံခဲ့ဘူး။ ျမန္မာဆိုတာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အင္မတန္ျပင္းထန္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုေလ ဗ်ာ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဟာ ႏိုင္ငံျခားသားကိုအလြယ္တကူ ခယဝပ္တြား ေအာက္က်ိဳ႕ ခံလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ေလနဲ႔။” မွန္ပါတယ္။ ေဒးဗစ္စတိန္းဘာ့ဂ္ ေျပာတာမမွားပါဘူး။ ျမန္မာေတြဟာ ဘယ္တုန္းကမွ အလြယ္တကူေအာက္က်ိဳ႕ အရံႈး ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ တတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲ တုန္း က မႏၱေလးနန္းေတာ္ကို အေျမာက္တစ္ခ်က္မေဖါက္လိုက္ရဘဲ အသိမ္းခံလိုက္ရတယ္ဆိုတာ ကင္းဝန္မင္းႀကီး အတတ္က်ဴးသြားလို႔ပါ။ မခုခံရ၊ ခုခံလွ်င္သူပုန္ဆိုတဲ့ နန္းေတာ္က အမိန္႔ေၾကာင့္ ဗမာေတြ ေတာက္ေခါက္ၿပီး ဧရာဝတီျမစ္ထဲ ဓါးေတြးပစ္ခ်ၿပီးမွ ေရွာင္ထြက္သြားၾကတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔ IT ေခတ္က ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လိုရင္းေျပာရရင္ အစိုးရေရာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံတြင္းက ကုမၸဏီေတြကိုပါ ဆင္းရဲသားေတြကို ညွာတာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ အနူး အညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီဘြန္ဆိုင္းသစ္ပင္ေတြဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ရွင္သန္ခြင့္ေပးမႈ အသက္ရွင္ရတဲ့ဘဝပါဗ်ာ။ မဆင္းရဲဖူးတဲ့သူေတြက ဆင္းရဲသားေတြရဲ႕ အာေဝဏိက ဒုကၡကို မခံစားဖူးၾကဘူး မဟုတ္လား။ လင္ေယာက္က်ား ပင္လယ္ထဲသြားေနတုန္း မီးဖြားဖို႔ ေငြမရွိလို႔ အရပ္လက္သည္က အေၾကြးလာေမြးေပးတယ္။ သားဖြား ဆရာမ (Midwife) ေတာင္ မေခၚႏိုင္ဘူးေနာ္။ ဆရာဝန္ဆိုတာ ေဝလာေဝးေပါ့။ ဒါေတာင္ မီးဖြားဖို႔ ဖေယာင္းတိုင္ဖိုးမရွိလို႔ ရပ္ ကြက္ထဲက အိမ္ဆိုင္ေလးမွာ ဖေယာင္းတိုင္အေၾကြးသြားဝယ္ရတယ္။ ဒါ INGO မွာလုပ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ Volunteer ေတြေျပာ ျပတာ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ေယာက္က်ားပင္လယ္ထြက္ေနတုန္း မီးမဖြားႏိုင္ ဘဲ ေသြးေတြသြန္တယ္၊ Volunteer ေတြက အကူအညီလာေတာင္းတယ္၊ ကယ္ပါ ဆရာရယ္၊ မကယ္ရင္ ေသလိမ့္မယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ့ Project ထဲမွာ မိခင္နဲ႔ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္မပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ…။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ ဖြတ္ကလိဒဂၤါးက ပါးလ်ားေနတဲ့အခ်ိန္။ ဒီေတာ့ Volunteer ေတြကို တိုင္ပင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အပတ္စဥ္ Meeting လုပ္ရင္ Refreshment သံုးလို႔ ရတဲ့အထဲက ေငြေၾကးကိုထုတ္ႏုတ္ၿပီး ကူညီလိုက္တယ္။ သူတို႔အားလံုး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာလို႔ တဖြဖြေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တင္စရာ မလိုပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္က တင္ရမွာ။ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ သံုးမယ့္ေငြထဲကေန လွဴလိုက္တာ ခင္ဗ်ားတို႔ေကာင္းမႈပါဗ်ာလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ႑ပ္တိုင္တက္ျပေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ကူညီခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိရင္ ကူညီလို႔ရတယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ အဲ…စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းနဲ႔ေတာ့ မညီဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔ကံနဲ႔သူပဲဆိုၿပီး ပစ္ထားလိုက္လို႔ကေတာ့ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးအရ လႊမ္းမိုးစိမ့္ဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့သူေတြအတြက္ ဖိုးႀကိဳင္းတုတ္ျဖစ္သြားမွာပဲ။ စဥ္းစားၾကေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ထားခဲ့ၾကမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္ေစခ်င္တယ္။ ကူညီေစ့ခ်င္တယ္။ စိတ္ပိုင္း၊ ရုပ္ပိုင္း ျမွင့္တင္ေပးေစ့ခ်င္တယ္။ အစိုးရေရာ၊ တပ္မေတာ္ေရာ၊ အတိုက္အခံေတြေရာ၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ အားလံုး ကိုေရာ ေျပလည္ေစ့ခ်င္တယ္။ စစ္ေဘးေရွာင္စခန္းက ကေလးေတြ ထမင္းႏွစ္နပ္ကို ဟင္းရြက္ျပဳတ္နဲ႔ မဝေရစာ စားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ တျခားကေလး ေတြလို တစ္လုတ္ကယ္ဝဝ စားလိုက္ရရင္ျဖင့္လို႔ တမ္းတမိၾကရွာမွာပါပဲ။ ဒီလိုပဲ စစ္ဒါဏ္မခံရေပမဲ့ အညာကကေလးေတြ၊ ျမစ္ဝ ကၽြန္းေပၚက ကေလးေတြလည္း ဆင္းရဲနာစြဲကပ္တာကို လွိမ့္ခံေနၾကရတာပါပဲ။ ဒီကေလးေတြ၊ ဒီဆင္းရဲသားေတြဟာ စစ္ေဘး၊ စစ္ဒါဏ္အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့ဒါဏ္ကို လည္း ခံေနၾကရတာပါပဲ။ ဆင္းရဲသားပေပ်ာက္ေရးအတြက္ စီမံခ်က္ေတြခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ ရပ္ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကစလို႔ တာဝန္ရွိသူ ေတြ မဟုတ္တာလုပ္ေနလား။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ၾကည့္မေနၾကပါနဲ႔။ မသမာမႈကိုေဖၚထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။ ဝိုင္းဝန္း ေဆာင္ရြက္ပါ။ ေဖၚထုတ္ၿပီး အေရးယူေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ အထက္ဌာန အဆင့္ဆင့္အထိ တင္ျပပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆင္းရဲလို႔ ေငြေၾကး မထည့္ဝင္ႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ခါးဝတ္ခါးစားေတာင္မပါဘဲ ေရနစ္ေနတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ခင္ဗ်ား အဝတ္အစားဝယ္ေပးဖို႔ တတ္ႏိုင္ခ်င္မွ တတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား က ျမစ္ေဘးမွာေနၿပီး ေရကူးကၽြမ္းက်င္ေတာ့ အဲဒီကေလးကို ခင္ဗ်ားကယ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေပၚေရာက္တဲ့အခါ တတ္ႏိုင္တဲ့ေနာက္တစ္ေယာက္က အဝတ္အစားေပးလိမ့္မေပါ့ဗ်ာ။ လူကိုလူလိုျမင္ၿပီး ကရုဏာစိတ္အျပည့္နဲ႔ ကမ္းလင့္ႏိုင္တဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔လက္တစ္စံုေၾကာင့္ ဒီကေလးေတြ၊ ဆင္းရဲသားေတြ ရဲ႕ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။ ထိုက္တန္တဲ့ (ထိုက္တန္တဲ့) အခေၾကးေငြလုပ္ခနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္ အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးမယ္ဆိုရင္၊ ပညာသင္ၾကားခြင့္ေတြ ဖန္တီးေပးမယ္ဆိုရင္ ဒီနင္းျပားေတြ ရဲ႕ဘဝေျပာင္းလဲလာႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မထင္မွတ္ဘဲ အဲဒီကေလးေတြ၊ ဆင္းရဲသားေတြကိုကမ္းလိုက္တဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕လက္တစ္စံုဟာ ကိုယ့္တိုင္း ျပည္ကိုယ္ တည္ေဆာက္လိုက္တာပဲ မဟုတ္ဘူး လားဗ်ာ။ လူကို လူလိုသေဘာထားမွသာ လူ႔ေလာကႀကီး ပိုၿပီးသာယာလာမွာပါ။ အေတြးေတြ ဆန္႔ထြက္လာေအာင္တြန္းအားေပးခဲ့တဲ့ ACK & Co Services Co., Ltd ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ရဲေက်ာ္သူရ ေမ ၁၁ ရက္