ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ အၿမဲသတိရ ေနတတ္တဲ႔ ဆရာ ၄ ေယာက္ရဲ့ စကားရွိတယ္ ။

၁)ပထမတစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူငယ္တန္းကေန ၄ တန္းထိ သင္ရတဲ႔ သခ်ာၤဆရာ ။ ကၽြန္ေတာ္ က ဗရိုက္ မျဖစ္ဘူး ။ သူငယ္တန္းကေန ၃ တန္းထိ ကၽြန္ေတာ္သခ်ာၤ မွားတိုင္း သူေခၚ တဲ႔ နာမည္ရွိတယ္ ။ "ခ်ာတူး" တဲ႔ ။ တစ္ရက္ေတာ႔ သခ်ာၤ တစ္ပုဒ္တြက္တယ္ ။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ ၁၃ ခါ တိတိ မွားတယ္ ။ မွားတိုင္း လက္ဝါးျဖန္႔ၿပီး အရိုက္ခံရတယ္ ။ ေနာက္ေတာ႔ ဆရာ က ရိုက္ရတာ အားနာလာတယ္ထင္တယ္ ။ တပည့္ ... "ဓားတိုရင္ ေရွ့တိုးခုတ္ရတယ္ကြ" တဲ႔ ။ ဥာဏ္အားနည္းရင္ လံု႔လအား ပိုစိုက္ တဲ႔ ။ အဲဒီပုစၦာ ကို သူမ်ားေတြေက်ာင္းဆင္းတဲ႔ ထိ သူထိုင္ေစာင္႔ၿပီးတြက္ခိုင္းတာ ညေန မိုးခ်ဳပ္မွ ၿပီးတယ္ ။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ဓားတိုတိုင္း ေရွ့တိုးတိုး ပဲ ခုတ္ေတာ႔တယ္ ။ ခုတ္မရ ခဲ႔ တဲ႔ အခါေတြလည္းရွိေတာ႔ရွိခဲ႔တယ္ ။ ၂)ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ အလယ္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ။ ကၽြန္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္း ေျပာင္းေတာ႔ ဆရာႀကီးက မွာတယ္ ။ " ဒီလိုေနခ်င္ရင္ဒီတိုင္းေနပါ ၊ ဒီတိုင္းမေနခ်င္ရင္ဒီလို မေနပါနဲ႔ " တဲ႔ ။ ကိုယ္ လုပ္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခု ရလာဘ္ထြက္လာတိုင္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုျပန္စစ္ မိတယ္ ။ ဒီ ရလာဘ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေနခ်င္တဲ႔ အေျခေနတစ္ခု ဟုတ္လား ၊ မဟုတ္ဘူးလားေပါ႔ ။ ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီတိုင္းပဲ ဆက္သြားတယ္ ။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ႔ ရလာဒ္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ဘာေတြလိုေနလဲ ၊ ဘာေတြ ေျပာင္းရမလဲ ျပန္သံုးသပ္ၿပီး ေနထိုင္မွဳ ပံုစံ က စ ေျပာင္းလဲ ပစ္ မိတယ္ ။ ၃)ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဗိုလ္ေလာင္းတုန္းက တပ္ခြဲမွုး အရာရွိေပါ႔ ။ Do as I Do . ဆိုတဲ႔ အထက္အရာရွိ ၊ Follow me ဆိုတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ ။ တခ်က္ မွ ရိုက္မဆံုး မဖူးေပမဲ႔ သိပ္ေၾကာက္ရသလို ၊ သိပ္လည္းေလးစားရပါတယ္ ။ အထက္အရာရွိဆိုေပမဲ႔ အျပစ္ေပးတာ က အစ ဘယ္ေတာ႔မွ စည္းမ်ဥ္းစည္း ကမ္း မေက်ာ္ပါဘူး ။ သူ အပစ္ေပးတဲ႔ ခါ စစ္ေျမျပင္မွာ အက်ိဳးရွိ မဲ႔နည္းပဲ ေပးတယ္ ။ ခရာတခ်က္တုပ္ တိုင္း ... ပစ္ ၊ေထာက္ ၊ လွိမ္႔ ၊ ေမွာက္ .. လုပ္ရတယ္ ။ တခါတခါ အျပစ္ေပးတိုင္း တံေတာင္ေတြ ပြန္းတဲ႔ထိ ေပးတယ္ ။ ေက်ာင္းဆင္းေတာ႔ ဆရာသမား က မွာတယ္ ။ " တပည့္ မင္း ကမ္းကိုလြတ္ေျမာက္ေအာင္ကူးခတ္ ႏိုင္တဲ႔ အခါ ကူးသြားလိုက္ပါ ။ အဲလို မွ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ေရစီးေၾကာင္းမွာ အားေမြးပါ ၊ ယက္ကန္ ယက္ကန္ ေတာ႔ ဆန္မတက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္လူပမ္း တယ္ ၊ လိုရာလည္းမေရာက္ဘူး ၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔လည္းသဟဇာတမျဖစ္ဘူး" တဲ႔ ။ အခုလက္ရွိ တပ္မေတာ္ မွာ ဆရာသမား ဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဆင္႔ အတူပါ ။ ဒါေပမဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေရွ့ ေခါင္းေမာ႔ ရပ္ရင္ ရပ္ ရဲ မယ္ ။ သူ႔ ေရွ့ ေရာက္ရင္ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ပါပဲ ။ ၄)ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ တပ္ရင္းမွဴးပါ ။ ဗိုလ္ေလာင္းတုန္းက စာေပက ဆရာပါ ။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ တပ္မွာ တပ္ရင္းမွဴး ျဖစ္ပါတယ္ ။ ရဲေဘာ္ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အရာရွိျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ႔ မွ ေမာက္ေမာက္မာမာ မဆက္ဆံသလို ၊ ရင္႔ရင္႔သီးသီးလည္းမဆူဖူးပါဘူး ။ တရက္ေတာ႔ တပ္ကိစၥ ေတြ ကို အရာရွိေတြ ၊ ရံုးအဖြဲ႔ ေတြကို တာဝန္ခြဲေပးတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ သူက ေျပာတယ္ ။ ငါ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖို႔ လူႀကီးရဲ့ ကိုယ္ေရး အရာရွိေတြ နဲ႔ လိုက္သြားဖူးတယ္ တဲ႔ ။ အဲဒီမွာ Level တူေတြ အလႅာပ သလႅာပ ေျပာၾကရင္း KNU က ဆက္ဆံေရးအရာရွိေတြ ကို သူကေမးတယ္တဲ႔ ။ မင္းတို႔လည္း မိုင္းေထာင္တာ ၊ ငါတို႔လည္း မိုင္းေထာင္တာပဲကြာ ။ မင္းတို႔ မိုင္း ေတြ က က်ေတာ႔ ခဏခဏ ကြဲၿပီး ၊ ဘာလို႔ ငါတို႔ မိုင္းေတြ က မကြဲတာတုန္းကြ ဆိုေတာ႔ ... KNU က အရာရွိက ေျပာတယ္တဲ႔ ...မင္းတို႔ ယံုမယံုေတာ႔ မသိဘူး ... ငါတို႔ မိုင္းေထာင္တိုင္း မိုင္းနားမွာ ခဲ လံုး တစ္လံုး ခ် ၊ ၿပီးတာနဲ႔ ခဲလံုးကို အေလးျပဳ ၿပီး " 'ဒီမိုင္း ကြဲေအာင္စြမ္းေဆာင္ဖို႔ သင္႔ကိုတာဝန္ေပးတယ္" ဆိုၿပီး ခဲလံုးကို တာဝန္ေပးေစခိုင္းတယ္တဲ႔ ။ ဒါက မင္းတို႔ ကို ဗဟုသုတ အေနနဲ႔ ေျပာျပတာ ပါ ။ တာဝန္ေပးရင္ ခဲလံုးေတာင္ ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္တယ္ကြ ။ မင္းတို႔ လည္း ဘယ္ေတာ႔မွ ခဲလံုးထက္အဆင္႔ နိမ္႔သူေတြ မျဖစ္ၾကေစနဲ႔ တဲ႔ ။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ၊ ေနရာေတြ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေျပာတဲ႔ စကားေတြက ရင္ထဲ က ေပ်ာက္မသြားဘူး ။ မေန႔ တေန႔ ကလိုပဲ ။