သံလမ္းေပၚက သေဘာက္မသားမ်ားသို႔

ကၽြန္ေတာ္ဒီမိုကေရစီကို အျပည့္အဝေထာက္ခံသလို ဖက္ဒရယ္စနစ္က်င့္သံုးရမယ္ ဆိုတာလည္း လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆိုဗီ ယက္ကဗ်ာဆရာ ယက္ဗ္တူရွင္ကို နယူးစ္ဝိခ္သတင္းေထာက္နဲ႔ အင္တာျဗဴးတစ္ခုမွာေျပာခဲ့တာေလး သတိရမိတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီကို ပထမတစ္ႀကိဳက္ပဲ ျမည္းစမ္းၾကည့္ရေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက တာဝန္မဲ့စြာ ယစ္မူးေနၾကၿပီ။ တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ဒါကို အဆိပ္လို႔ထင္ေနၾကတယ္။” တဲ့။ မစ္ေခးေဂၚဘာေခ်ာ့ဟာ (perestroika) ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈကိုအရင္ မလုပ္ဘဲ (glasnost) ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို အရင္ေပးလိုက္လို႔ ဆိုဗီယ က္ျပည္ေထာင္စုႀကီးၿပိဳကြဲသြားရတာလို႔ သမိုင္းဆရာေတြကဆိုပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ယက္ဗ္တူရွင္ကိုေျပာသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ ဒီမိုကေရစီတစ္ႀကိဳက္နဲ႔ ယစ္မူးေနေရာ့သလားလို႔ ထင္မိတယ္။ အစိုးရသက္တမ္း ေလးႏွစ္အတြင္းမွာ ဘာမွျဖစ္မလာဘူးလို႔ေျပာသူကေျပာ၊ အစိုးရ ကို ျဖဳတ္ခ်ရမယ္လို႔ ဆိုသူကဆို၊ စစ္ပြဲေတြ ရပ္ဆိုၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဘာမွ ပ့ံပိုးမႈမရွိဘဲ အစိုးရတစ္ဖက္တည္းကို အျပစ္တင္ဆႏၵျပလိုျပ၊ ကိုယ့္ေျမမဟုတ္ဘဲ သူမ်ား ဆႏၵျပတာနဲ႔ေရာေယာင္ အေခ်ာင္ရမလားလို႔ ဝင္ၿပီးအခ်ီႀကီးႀကံတဲ့သူကႀကံနဲ႔ အေတာ့္ကိုစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းပါတယ္။ Project တစ္ခုမွာ Under Spent ျဖစ္ေနလို႔ အက်ိဳးရွိေအာင္ Community နဲ႔ညိႈႏိႈင္းၿပီး ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ယင္လံုအိမ္သာ ေထာက္ပံ့တဲ့အခါ သိန္းရာေက်ာ္၊ ေထာင္ေက်ာ္ ခ်မ္း သာတဲ့ အိမ္ေထာင္စုေတြကပါ လာေတာင္းၾကတယ္။ သူတို႔အစား ရွက္လိုက္ တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးမွာ အေခ်ာင္လိုခ်င္တဲ့စိတ္ရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးပါ တယ္။ မေန႔ကလည္း အေကာင့္တစ္ခုမွာဝင္ၾကည့္ေတာ့ ေတာထဲကေကာင္ေတြဆဲေန လိုက္ၾကတာ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ ဘယ္လို ဒီမိုကေရစီ စနစ္၊ ဘယ္လို ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔မ်ား စခန္းသြားၾကမွာပါလိမ့္။ ဗမာဆိုတာ ကလိန္ကက်စ္၊ ဗမာဆိုတာ ကတိမတည္တဲ့လူမ်ဳိး၊ ဗမာဆိုတာ ဘာျဖစ္ တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ ေျပာခ်င္တဲ့ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္တိုင္းရင္းသားေတြကို နည္း နည္းေလာက္ေျပာခ်င္တယ္။ ကခ်င္ကလိန္ကက်စ္ေတြ၊ ခ်င္းလူလည္ေတြ၊ လူကုန္ကူး တဲ့ ကယားေတြ၊ ကရင္ေတြ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းေတာင္ေရာင္းစားတဲ့ မြန္ေတြ၊ ရခိုင္ေတြ၊ ရွမ္းေတြ ရွာျပရမလား။ ကၽြန္ေတာ္ နယ္စပ္ေဒသ ေကာ့ေသာင္းမွာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးေနလာခဲ့ပါတယ္။ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေပါင္းခဲ့ဖူးတယ္။ အကုသိုလ္က်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ လူမ်ိဳးနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ သာဆိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘဝေတြမတိုးတက္ တာဟာ ဗမာေတြေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့ မနာလို၊ ဝန္တိုမႈစိတ္ေတြေၾကာင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဗမာေတြ မွာ ရတု၊ ရကန္၊ အဲ၊ အန္၊ လူးတား၊ ကာခ်င္း၊ သီခ်င္း စသျဖင့္ စာေပ ကဗ်ာ၊ လကၤာ ေတြျပည့္ႏွက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘိုးေဘး ေတြ ကိုယ့္ဘာသာ တီထြင္ဖန္တီး ထိန္းသိမ္းၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ၾကတာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ တီထြင္ဖန္တီးဖို႔ မႀကိဳးပမ္းဘဲ ဗမာေတြရဲ႕ စာေပ၊ အႏုပညာအေၾကာင္းေျပာတာနဲ႔ ဗမာလူမ်ိဳး ႀကီးဝါဒ က်င့္သံုးတယ္ဆိုၿပီး ဝါးလံုးေခ်း သုတ္ယမ္းေတာ့တာပဲ။ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ခင္ဗ်ားတို႔ယမ္းတဲ့ ဝါးလံုးကေခ်းက ဗမာေတြကို မစင္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္စင္ေနတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ရင္ထဲမွာေရာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာပါ မနာလို၊ ဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့ ပညာအသိလည္းမဝင္သလို လွပဆန္းျပားတဲ့ အႏုပညာအသစ္ေတြကိုလည္း မဖန္တီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာစာကိုပဲရံုးသံုးျပဌာန္းထားေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔စာေပေတြ မတိုးတက္ဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကေျပာဦးမယ္မဟုတ္လား။ မဆီေလး ရယ္တဲ့မွ မဆိုင္ပါေသာ္ေကာဗ်ာ။ ကိုလိုနီေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္လံုး ခင္ဗ်ားတို႔ေက်းဇူးရွင္အဂၤလိပ္အစိုးရဟာ ဗမာေတြရဲ႕ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈကို ဘယ္ေလာက္ခ်ိဳးႏွိမ္ခဲ့လဲ။ ဒီအတြက္ ဗမာေတြ ဘယ္လိုရုန္းကန္ခဲ့ၾက သလဲ။ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးဟာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးဘဝ ကို ဘယ္ေတာ့မွ အဆံုးသတ္မပစ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဗမာေတြကႏွိမ္ထားတယ္ဆိုၿပီး အင္မတန္ရိုးသားတဲ့ပံုစံနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ပေထြးေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ မ်က္ရည္ခံထိုးျပ မယ္။ ဘာသာတူတာကို အရင္းျပဳၿပီး အေနာက္ကအကူအညီေတြကို နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ေမွ်ာ္မယ္ (ဒီေနရာမွာ စကားစပ္မိလို႔ ေျပာ ရရင္ ျမန္မာစာေပသမိုင္းကိုျပဳစုၿပီး ကိုလိုနီပညာေရးဝန္ထမ္းေတြကို စိမ္ေခၚခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္ဟာ အဂၤလီကန္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ သံဃာေတြကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီးမွ စကားေျပာတယ္။ အစိုးရကိုဖားတယ္လို႔ထင္ရင္ အဲဒါ အဂၤလိပ္ေခတ္ဆိုတာမေမ့နဲ႔။) အသက္သာအေသခံမယ္ ဗမာ ကၽြန္ အျဖစ္မခံဘူးဆိုၿပီး လူၾကားေကာင္းေအာင္ေအာ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ စခန္းေတြအတိုက္ခံရၿပီဆိုရင္ သံေျခက်င္းေတြခတ္ၿပီး ကိုယ့္လူကို အေသခံခိုင္းၿပီးထားခဲ့မယ္။ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးဘယ္သူက ကလိန္က်စ္က်တာလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္း၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာၾကာဒိုး၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာဒယ္နီရယ္လ္၊ ကရင္ ၁ ရင္းမွဴး ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ေစာမင္း ေမာင္၊ ကရင္ ၂ ရင္းမွဴး ဒုဗိုလ္မွဴး ႀကီး ေစာျမေမာင္၊ မိတၳီလာကေလယာဥ္ကို အပိုင္စီး ကရင္ေတြကိုဦးစီးၿပီး ေမၿမိဳ႕ကို သိမ္းခဲ့တဲ့ ကခ်င္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္း….အားလံုးတိုင္းရင္းသားေတြခ်ည္းပဲ။ လူသိမ်ားတဲ့ ျဖဴးလူသတ္ပြဲအပါအဝင္ လူသိပ္မသိတဲ့ ေညာင္ေလးပင္တစ္ဝိုက္က ဗမာရြာေတြ၊ ပ်ဥ္းမနားနယ္ တစ္ဝိုက္က ဗမာရြာေတြမွာ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ အျပစ္မရွိတဲ့ ဗမာရြာသားေတြကို ကြန္ျမဴနစ္အားေပးလို႔စြပ္စြဲၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ မီးရႈိ႕ သတ္ခဲ့ၾက တယ္၊ ဓားနဲ႔ခုတ္သတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗမာတပ္ရင္းေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီးခင္ဗ်ားတို႔ကိုတိုက္ခဲ့တဲ့ တပ္ေတြထဲမွာ သစၥာရွိ တိုင္းရင္း သားတပ္ရင္းအခ်ိဳ႕လည္းရွိပါတယ္။ ဒါေတာင္ ခ်င္းစစ္သည္ တစ္ဝက္ေလာက္ဟာ “ယံုၾကည္သူအခ်င္းခ်င္း မတိုက္ခ်င္ဘူး” ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ လက္နက္ေတြ ထားခဲ့ၿပီး ခ်င္းေတာင္ေပၚ ျပန္တက္သြားၾကသတဲ့။ လြတ္လပ္ေရးရခါစမို႔လို႔ အင္အားမရွိတဲ့ ဗမာေတြဟာ ရသမွ်အင္အားနဲ႔ က်ားကုတ္ က်ားခဲေတာင့္ခံထားတဲ့အခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေတာင္သူလယ္လုပ္ ဓားမခုတ္ေတြ စစ္ထဲကိုလွိမ့္ဝင္လာၾကတယ္။ ယာယီေအာင္ျမင္မႈမွာ ေသြးနထင္ေရာက္ ရင္ ဆံုးရံႈးရတာ ဓမၼတာပါပဲ။ အင္းဝနန္းေတာ္တစ္ခုလံုးမြန္ေတြလက္ေအာက္ေရာက္သြားတာေတာင္ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ရေအာင္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗမာေတြရဲ႕သမိုင္းကိုေမ့ထားရင္ မွားသြားမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဗမာဆိုတာ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာသာအခ်င္းခ်င္းမတည့္ရင္ေနမယ္ တစ္မ်ိဳးသား လံုးက်ဆံုးမယ့္အေရးျမင္လို႔ကေတာ့ အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆို သလို ေသြးစည္း သြားတတ္တာ သမိုင္းသက္ေသအရွိမဟုတ္လား။ ဗမာနယ္ခ်ဲ႕၊ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကုန္းေအာ္ေနတဲ့လူမ်ိဳးဟာ ဆန္ပံုးထဲမွာ ဆန္ရွိေနရင္ အိမ္ျပင္ေတာင္မထြက္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ နားေအးပါးေအးေနတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးဗ်။ သူတို႔ရဲ႕ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ထိပါးေစာ္ကားျခင္းမခံရေသးသ၍ ဗမာဆိုတာ အင္မတန္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့လူမ်ိဳး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ လူအမ်ိဳးအမ်ိဳးစိတ္အေထြေထြဆိုတဲ့ အတိုင္း ႏိႈင္ယွဥ္ျပစ ရာေတြ ကေတာ့ တစ္ပံုႀကီးေပါ့။ ဗမာထဲမွာ လည္း ကိုယ့္တစ္မိသားစုထဲေကာင္းစားေရး ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမေက်နပ္မႈေတြေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို သစၥာေဖါက္တဲ့ ဗမာသစၥာေဖါက္ေတြ လည္း ရွိတတ္တာေပါ့။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ တျခားလူမ်ိဳးကိုပုတ္ခတ္စရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္သာ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္းရွိသ၍ ႀကိဳးစားပါေလ။ ကိုယ့္ဘိနပ္ေနာက္ၿမီးျပတ္ေန တာနဲ႔ တျခားသူေတြရဲ႕ဘိနပ္ေနာက္ၿမီးေတြလိုက္ျဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာဟာ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဂုဏ္တက္မလာပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာျဖစ္ရတာ ေက်နပ္တယ္။ ဗမာသူရဲေကာင္းေတြကို ဂုဏ္ယူတယ္။ ဗမာစာကိုခ်စ္တယ္။ ဗမာယဥ္ေက်းမႈကို ျမတ္ႏိုးေလးစားတန္ဖိုးထားတယ္။ တိုင္းျပည္ နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ လိုအပ္ရင္ အသက္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွေမ်ာတသျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ ေပမဲ့ ဗမာဆိုတာ ကိုယ့္ကိုႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကိုေတာင္ မမုန္းဘူး။ ထားပါေတာ့။ ဗမာ၊ ဗမာနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေနလို႔သာေျပာေနရတာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သိပ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ လိုရင္းေျပာရရင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔သြားရင္တိုင္းျပည္နစ္နာမယ္ဆိုတာ အစိုးရေရာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကပါသိတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမယ္ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကိုေရာက္ေအာင္သြားမယ္။ အဲဒီပန္းတိုင္ကိုသြားတဲ့လမ္းခရီးမွာ ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးတဲ့သူမွန္သမွ် ဗမာျဖစ္ေစ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေစ တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ရန္သူပဲ။ ဒီမိုကေရစီေရွ႕ခရီးဆက္မယ္ ဆိုၿပီး ေခ်းေျခာက္ေရႏွဴးေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွခရီးေပါက္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တိုင္းျပည္ေရာ လူမ်ိဳးပါ ဆင္းရဲလွၿပီ။ ညီအစ္ကိုလိုသေဘာထားတဲ့သူကို ညီအစ္ကိုလိုဆက္ဆံမယ္။ ရန္သူလိုသေဘာထားရင္ ရန္သူလိုဆက္ဆံမယ္။ (ကုလားေၾကာက္ဗမာ၊ တရုတ္ေၾကာက္ဗမာလို႔ ဆဲေရးပုတ္ခတ္ေနတဲ့ ေတာထဲက အေကာင္ေတြကိုေတာ့ တစ္ခြန္းပဲေျပာခ်င္ တယ္။ သမိုင္းမရွိဘဲ ေသြးတိုးမစမ္းနဲ႔ သံေျခက်င္းခတ္ၿပီး စစ္တိုက္တဲ့ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး မွတ္ထား သေဘာက္မသားေတြ။) ဒါဟာ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုေထာက္ခံေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္ေတြ၊ ေခတ္ေတြေျပာင္းလာၿပီ။ ၿပီးခဲ့တာေတြၿပီးပေလ့ေစေတာ့။ ေနာင္လာမယ့္အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသားေရးကိုခုတုံးလုပ္ၿပီး တိုင္းျပည္ေရာင္းစားမယ့္ လူ႔ငႏြား ေတြကိုလည္း ေနာင္မ်ိဳးဆက္က ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္ပါ အခ်ိန္က စကားေျပာပါလိမ့္မယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးအေၾကာင္းတဖြဖြေျပာတတ္တဲ့ အေမရိကန္အစိုးရကိုလည္း ပထမဦး ဆံုး ေဒၚလာေငြစကၠဴေပၚက In God We Trust ဆိုတဲ့ စာသားကို အရင္ျဖဳတ္လိုက္ ပါဦးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုပဲက်င့္သံုးႏိုင္မယ္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါးေျပာသလိုေျပာရရင္ အစိုးရနဲ႔တပ္မေတာ္ဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတဲ့ အတိုင္း မီးရထားတစ္စင္းလို လမ္းဆံုး ဘူတာမေရာက္မခ်င္း လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မရပ္မနား ဆက္ၿပီးခုတ္ေမာင္းသြားမွာပဲ။ လိုက္ခ်င္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့ဘူတာက တက္လို႔ ရတယ္။ ရထားေပၚေရာက္ၿပီးမွ ဟိုဟာ မေကာင္းဘူး၊ ဒီဟာမေကာင္းဘူး၊ ဝန္ေဆာင္မႈညံ့တယ္၊ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ ေဝဖန္လို႔လည္းရတယ္။ မေက်နပ္တာလည္းရွင္းလို႔ရတယ္။ အဲ.....သြားေနတဲ့ရထားေရွ႕ကေတာ့ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔နဲ႔ ကာဆီးကာဆီး မလုပ္နဲ႔ ျဖတ္ႀကိတ္သြားလိမ့္မယ္။